Sinds januari 2018 heeft het Turkse leger de Koerden in Noord Syrie belaagd en uit hun huizen in en rond Afrin verjaagd. Duizenden Koerdische families zitten sindsdien klem in het lege niemands gebied tussen Afrin en Aleppo. Hun huizen zijn veelal bezet door voormalige verzetsgroepen tegen de regering van Assad. Die zijn van elders in Syrië naar Afrin getransporteerd. Ze zijn niet zo erg als IS, maar toch wel stevig fundamentalistisch. Ze maken nu de dienst uit in deze voorheen Koerdische regio en hebben als doel het leven te Islamiseren. Frivole of opzichtige kleding is verboden. Vrouwen moeten nu minstens een hoofddoek dragen en mogen ze binnenkort alleen nog gesluierd over straat. Zoals gezegd zijn de meeste Koerden (die wel als Islamitisch geregistreerd staan, maar niet fanatiek) uit de stad verjaagd, maar een enkeling heeft het gewaagd (en is het gelukt) om toch terug te keren naar hun huis of naar wat daarvan over is. Via Shero hoorde ik van een familie die bij terugkomst ontdekte dat hun huis half in puin lag. In de andere helft wonen ze nu weer sinds enkele weken, maar ze hebben spijt als haren op hun hoofd.
Gevangen en gegijzeld
Want eenmaal terug in hun huis kunnen ze geen kant meer op. Hun (nieuwe) buren zijn volslagen vreemden voor hen en er heerst groot wantrouwen onder de mensen. Hun werk kunnen en mogen ze niet meer doen, kortom het is bijna niet voor te stellen hoe ze nog kunnen leven. Hun bezit is bijna niets meer en hun geld raakt op. Opnieuw wegtrekken zou wederom een gevaarlijke onderneming zijn. Er zijn schimmige constructies om b.v. vanuit Nederland financieel hulp te geven, waarbij contant geld via tussenpersonen wordt afgeleverd, maar hieraan kleven grote bezwaren en zelfs gevaren. Want stel je voor dat zo’n tussenpersoon niet deugt. Het minst erg is dan nog dat ie het geld in eigen zak steekt, maar er is een nog veel lucratiever verdienmodel. Dat is een praktijk die ook bekend is vanuit het voormalig Libië en Eritrea, het gaat als volgt. Je neemt een Koerdisch familielid ter plaatse in gijzeling, en vervolgens bel je het nummer van de goedwillende persoon, die eerder geld had gestuurd (b.v. vanuit Nederland). Terwijl de gegijzelde een paar flinke klappen krijgt, stel je de goede gever via de telefoon voor de keus: óf nog een paar duizend euro extra betalen, óf we zullen onze gevangene (aan wie je al eerder iets had gestuurd) nog eens flink te grazen nemen. Tsja, ook in duister kwaad kunnen mensen bijzonder vindingrijk zijn. Kortom, het is nog niet zo gemakkelijk om op een goede en veilige manier hulp te bieden.
Wat te doen met de opbrengst van de Pinkster actie?
Via donaties, giften in de Pinkster collecte en diaconale verdubbellaar is een bedrag van ongeveer 1600 euro bijeengebracht. Dat bedrag staat nog steeds duimen draaiend geparkeerd op de rekening van de diaconie Fenixkerk en we moeten nu bespreken en bedenken hoe het bedrag kan worden ingezet. Dat is, zo blijkt uit het bovenstaande, nog niet zo gemakkelijk. Komende week donderdag komen Shero, Moustafa, Meindert Brugman (Nw. Buren), Peter Boersma (diaconie Fenixkerk) en ikzelf bij elkaar, met de bedoeling een voorstel te maken voor de besteding. Dit zullen we daarna publiek maken en ook voorleggen aan de vertrouwenscommissie, die verder bestaat uit Annemiek Wijnker-Hoedjes, Jan Andries de Boer, en Dick Koster. Kortom, in de komende weken hoor je er meer van via deze rubriek. Tegelijk aan u, beste surfer, de vraag: als je zelf een idee hebt of suggesties, horen we het graag (zie e-adres hierboven; of ds.ff.omta@gmail.com ). Ja, en dat terwijl het leven toch zo mooi kan zijn.
Hartelijke groet, Fokko F. Omta