Als het leven zwaar wordt …

20 januari 2022 door

De één leeft gemakkelijk, de ander heeft het zwaar. De eerste heeft alle reden om dankbaar te zijn. Maar hoe hou je moed als het leven pijn doet? Waar kun je steun vandaan halen, wanneer rampspoed over je losbreekt? Op momenten waarop je het echt niet meer ziet zitten, is een gesprekspartner onmisbaar: een ‘tegenover’ tegen wie je kunt praten, als adres waar je althans een stukje van je last kwijtkunt. Zo’n adres kunnen wij mensen zijn voor elkaar. Al kost het wel soms moeite om daar de tijd en rust voor te vinden. Niet ongeduldig worden.
Vanouds kan ook het bidden die rol vervullen. Persoonlijk bidden is deels: in jezelf overdenken en verwoorden wat je pijn is. En als je dat bij jezelf hebt erkend en overdacht … dan leg je dat vervolgens symbolisch neer voor de Goede Verstaander, de nooit geziene Toehoorder, die er niet op uit is om je in de kou te laten staan, maar met ontferming naar je hoort. Maar in een moeilijke of zware periode lukt het soms niet, om bevredigende woorden te vinden.
Dan kunnen woorden of gebeden van anderen je staande houden. Zo vertelt de Anglicaanse geestelijke Tish Warren (41) over de zware periode in haar leven waarin zij twee ongeboren baby’s verloor. Radeloos en niet in staat om woorden te vinden. In die tijd viel ze terug op een kort avondgebed uit de traditie van haar kerk. Het was mijn ‘duiklijn’, vertelt ze in weekblad Petrus: zoals een duiker in woelig en troebel water een lijn bevestigt aan een veilig punt. Door die lijn te volgen kan hij altijd terugkomen boven water en blijft niet in donkere diepten steken. Hier volgt dat gebed:

Waak, lieve Heer
Bij wie werken, waken of wenen vannacht,
En laat uw engelen hen behoeden die slapen.
Zorg voor de zieken, Heer Christus;
Geef rust aan vermoeiden;
Zegen de stervenden;
Troost wie lijden;
Heb medelijden met de beproefden;
Bescherm wie blij zijn,
En dat alles omwille van uw liefde.
Amen
.