Burgerinitiatief Vluchtelingenwerk (3)

Waardering voor Lada notitie – en een uitdaging
Goede waardering heb ik voor de zorgvuldige notitie vorige week over de Vluchtelingenopvang in Hollands Kroon, van de hand van Rob Ravenstein. Terecht vestigt hij de aandacht op redelijke aantallen, de noodzaak van spreiding, van passende opvang en kleinere schaal, en op de hele taak van inpassing en inburgering. Ook solidariteit wordt door hem aangestipt. Ten eerste met de vluchtelingen, ook als we dat niet leuk vinden, blijft de vraag hoe daar zo goed mogelijk mee om te gaan. En ten tweede wijst hij ook op de solidariteit tussen burger en bestuur. Welnu, over dat laatste punt wil ik twee dingen zeggen en die wil ik laten uitlopen op een uitnodiging of uitdaging, net hoe je het wilt zien.

Tanende solidariteit Burger – Bestuur
De ‘liefde’ tussen burger en bestuur is danig bekoeld de laatste jaren: van beide kanten. Ten eerste lijkt het Gemeentebestuur, ondanks mooie woorden over burgerparticipatie, weinig op te hebben met echte inbreng van burgers. De redenen waarom onlangs de Dorpsraad Niedorp zichzelf heeft opgeheven spreken voor zich. Een onkostenvergoeding voor vergaderwerk werd afgeschaft en sterker nog: de Dorpsraden moeten zelfs gaan betalen als ze informatie willen opvragen bij de gemeente over bepaalde plannen. Gemaakte afspraken, zoals b.v. over sommige verkeersvoorzieningen, worden door de gemeente niet nagekomen, kortom, het gemeentebestuur lijkt serieuze en goed georganiseerde inbreng van burgers vooral lastig te vinden. Andersom is de waardering van burgers voor de overheid – landelijk, maar ook lokaal of regionaal – voor het gemeentebestuur op vele plaatsen in Nederland op een dieptepunt beland. Met name op het gebied van Vluchtelingenopvang staan burger en bestuur telkens weer faliekant tegenover elkaar. De gang van zaken is dan steeds dat het gemeentebestuur met een plan komt voor opvang en dat de burgers zich massaal verzetten. Deze voorspelbare aktie-reactie wil ik omkeren. Mijn uitdaging of gewoon oproep is dan ook niet alleen aan Rob Ravenstein gericht, maar aan ieder die de leefbaarheid in onze dorpen van belang vindt.

Drie uitganspunten
Om te beginnen heb ik drie uitgangspunten, drie omkeringen eigenlijk, ten opzichte van het huidige opvangbeleid.
1. Niet (alleen) grootschalig, maar (ook) kleinschalig;
2. Direct met inburgering beginnen;
3. Niet van bovenaf maar van onderop.

Bij 1: Bij grootschalige opvang van honderden vluchtelingen bij elkaar krijgt niemand een goed gevoel. Je ziet dan alleen nog maar het grote getal, en met een getal kan ik me niet verbinden, kan ik me niet solidair voelen. Dat kan wél met een kleine, overzichtelijke en behapbare groep concrete MENSEN.
Bij 2: Vluchtelingen verblijven nu eerst lange tijd in een groot AZC waar ze niets mogen en vooral moeten wachten. Heel frustrerend voor wie wat wil. Als ze dan na een jaar of langer een erkende status krijgen en een huis in één van onze dorpen, moet het hele inburgeringsproces nog beginnen. Velen zijn dan al danig lam geslagen en ontmoedigd. En de Stichting Vluchtelingenwerk staat voor de onmogelijke taak om ze opnieuw te motiveren tot inburgering. Nee, inburgering moet zo niet direct, dan toch wel veel eerder beginnen. En Vluchtelingenwerk kan dat nooit alleen, daar moeten wij, burgers actief in meedoen.

Bij 3: Een uitdaging tot burgerinitiatief – lege basisschool
In het voormalige Niedorp staat in elk dorp een Basisschool leeg. Die zijn heel goed geschikt te maken voor de opvang van enkele gezinnen en individuele vluchtelingen, zeg tussen de 25 tot 40 mensen. Mijn vraag is: waarom steken we niet als dorp de koppen bij elkaar (in tVeld, Nieuwe Niedorp, Oude Niedorp, en/of Winkel). Waarom wachten tot de overheid of Gemeente ons iets in de maag splitst. In plaats daarvan zeggen we zelf: wij zijn bereid om een groep mensen op te vangen, b.v. in de leegstaande school. Plaatselijke ondernemers maken daarin een aantal wooneenheden (betaald door de overheid). Mensen, vrijwiligers uit het dorp vormen een georganiseerde groep met verschillende capaciteiten, vaardigheden en kennis, om de nieuwe bewoners van meet af te laten inburgeren. Vluchtelingenwerk hierbij in sturende/adviserende rol. Mijn vraag, uitdaging aan Rob en aan andere dorpsgenoten, lezers, wie de Leefbaarheid in onze dorpen ter harte gaat, om hierover in gesprek te gaan. Wie reageert? De voorzitter van de juist opgeheven Dorpsraad Nieuwe Niedorp heeft al toegezegd mee te willen denken.
Hartelijke groet, ds. Fokko F. Omta.