De draad weer oppakken …

15 augustus 2016 door

Weer terug in bedrijf, vermoeid, maar vooral ook opgeladen. Deze week pak ik alles weer op wat ik vier weken geleden met een klein zuchtje van verlichting uit m’n handen liet vallen. Dat hele project van kleinschalige groepsmatige huisvesting waar we als Werkgroep heel intensief aan hebben getrokken: toen één keer duidelijk was dat daar geen accommodatie voor vrijkomt, betekende dat tegelijk teleurstelling, maar ook een zekere bevrijding. Nu konden, nu kunnen we tenminste echt aan de slag met inburgering en opname van vreemdelingen die in ons midden komen wonen.

Taalcafe in de Roode Eenhoorn.
Er zal nog een officiële oproep komen, maar als je als Vrijwilliger wilt meewerken in en aan het Taalca-fé, dan kun je je opgeven. Als ik je mail ontvang stuur ik die door naar Jan Boeijink die deze kar voor-lopig trekt. Een taalcafé betekent dat vreemdelingen die onze Nieuwe Buren zijn geworden, één maar per week welkom zijn in het Taalcafe. Daar vindt ontmoeting plaats, wordt koffie gedronken, gepraat, contact gelegd, afspraken gemaakt, ervaringen uitgewisseld, kortom alles wat je in een normaal café of koffiehuis ook doet. Sociaal contact! Mensen ontmoeten en daardoor zelf mens worden. De be-doeling is dat het café in september of tenminste in oktober van start gaat.
Deze week gaan we ook de mogelijkheden van een voetbal toernooi bespreken op het clubhuis van VVNieuwe Niedorp.

Dienst van Woord en Sacrament, van spel en verhaal (21/8)
Komende zondag hoop ik voor te gaan in een viering van Woord en sacrament. Je kunt ook zeggen: een viering van `verhaal` en `spel`. Het verhaal in de kerk gaat in vele variaties eigenlijk altijd over één zaak met twee kanten. De kant van `god` en de kant van de mensen. Het gaat over de `op menselijk-heid bedachte god` en over `actieve menselijkheid van mensen`. Vieren is je laten inspireren, optillen door het ene verhaal over hoe goed mensen het met elkaar kunnen hebben; en over wat daar voor nodig is aan geest en eigen betrokkenheid, kracht en doorzettingsvermogen. Zeker ook dit laatste, want de bijbel verhult niet dat mensen ook heel erg lelijk voor elkaar kunnen zijn. Het ene `verhaal` in de kerk toont beide kanten. Maar steeds wordt een weg gezocht, weg van vijandschap, onheil en dood, en wordt het oog gericht op verzoening, voorspoed en vrede. Wat zo in woord en verhaal wordt verteld, wordt in het sacrament als het ware uitgespeeld. Het Avondmaal dat terugverwijst naar de laatste maaltijd van Jezus met zijn leerlingen is eigenlijk een spel van saamhorigheid onder men-sen. Zo op het oog is het geen overdadige maaltijd, maar symbolisch gezien vloeit het over aan alle kanten. Het kleine stukje brood dat wordt gedeeld, verwijst naar saamhorigheid en vrede onder men-sen, de kleur van de `wijn` verwijst naar de strijd (bloed, zweet, tranen) die vooraf is gegaan; de wijn zelf verkwikt de ziel en representeert het goede leven dat nu wordt gedeeld en bezongen:

De toekomst van de Heer is daar en voor zijn voeten uit
gaan vrede en rechtvaardigheid als bruidegom en bruid.
De trouw zal bloeien als een roos; en zie, gerechtigheid
zal uit de hemel moeiteloos neerdalen in de tijd.

Het is maar dat u het weet!                     Hartelijke groet, ds. Fokko F. Omta.