De goede vruchten (5)

Na vier keer over ‘zonde’ te hebben geschreven, wordt het nu wel eens tijd om het tegenovergestelde van zonde te beschrijven. Want als de goede geest niet wordt tegengehouden, maar haar werk doet en wij ons daarin mee laten nemen, dan kan het niet anders of de mens die door die goede geest wordt ge-inspireerd brengt ‘vrucht’ voort. Daarover staat een heel mooi lied in het Liedboek, lied 841. Het opent met de vraag: Wat zijn de goede vruchten, die groeien aan de Geest? En als rijpe appelen worden ze dan bezongen:

            de liefde en de vreugde, de vrede allermeest,
            geduld om te verdragen, en goedertierenheid,
            geloof om veel te vragen … geloof om veel te geven,
            wij zullen leren leven van de verwondering …

Mooi die liefde, vreugde, vrede! En het mag ook wat kosten aan geduld, elkaar verdragen en het goede delen, ook anderen gunnen. Dan wil je zelf ook wel eens een stapje terug doen. Denk even aan de vorige keer toen het ging over zelf-verloochening. Daarover gaat het volgende vers van dit lied, alleen vliegt het dan hopeloos uit de bocht:

            En wie zijn ziel niet prijsgeeft, maar vasthoudt tot het eind,
            wie zijn bestaan niet kruisigt – hoezeer hij levend schijnt,
            hij gaat voorgoed verloren, het leven dat hij koos,
            is tevergeefs geboren en eindigt vruchteloos.

Natuurlijk mag een dichter het alledaagse wel een beetje overdrijven. Dat het je iets mag kosten, als je werkelijk het goede wilt doen, snapt iedereen. Hij brengt dat in regel twee onder woorden met het centrale symbool van de The Passion, namelijk: dat je je bestaan dient te kruisigen. Wel heftig, maar in het licht van het lijdensverhaal van Jezus is dat te volgen. Maar dan de eerste zin: daarin suggereert de dichter dat je ‘je ziel moet prijsgeven, en loslaten’. Dat kan niet waar zijn!
Ik geef toe dat ik dit lied ook wel heb laten zingen, maar dat zal ik nooit weer doen. Want je “ziel” prijsgeven, loslaten of zelfs verkopen? Dat is het laatste wat je van iemand moet vragen. En je moet het zelf ook nooit willen of doen. Je ziel, dat is je ware zelf, je meest verheven geest, misschien wel dezelfde geest die al die boven genoemde “goede vruchten” in jou wil laten opbloeien. Geef je ziel nooit op, maar houd er altijd aan vast.  

                                                                                               Hartelijke groet,  ds. Fokko F. Omta.

PS. Nog een maandje en dan moet ik met de billen bloot (28/11).
       Als je mij eens wilt zien bungelen mis het niet. Voor info: zie www.fenixkerk.nl
       Voor vervoer contact Jan Barten:  j.barten@quicknet.nl  /  0226-411746