De luxe van naar de kerk gaan

A.s. zondag gaan we er even “en groupe” tussenuit, daar heb ik wel oren naar. Ik vind het sowieso altijd een grote luxe om, zeg maar, als “consument” naar de kerk te gaan. Want je gaat zitten in een tot nadenken stemmende ruimte, laat alles maar rustig over je heen komen. Met zorg uitgekozen liedjes, goed voorbereide muziek, en een preek met verrassende inzichten. Ja, ja, ik hoor je al protesteren. Soms valt het een beetje tegen, een predikant heeft ook wel eens een slechte dag.

Laatst overkwam het mij zelf nog. Ik bedoel dat ik me als consument een beetje misdeeld voelde. We waren een paar dagen in Drenthe, het weekend van Hemelvaart, in de buurt van Rolde. Daar kun je werkelijk prachtige wandelingen maken, door bossen en langs heidevelden, en dan loop je zo maar een pittoresk dorpje binnen met een juweel van een kerk. Op zaterdag was één zo’n kerk open, met een heel aardige expositie rondom het Feest van de Geest (Pinksteren). De suppoost vertelde enthousiast over de gemeente die er elke zondag samenkwam. Ja, zei hij niet zonder trots, wij zijn een beetje een toevluchtsoord voor ruim- en vrijdenkend Drenthe, voor mensen die het elders niet inspirerend genoeg vinden. Dit had mij natuurlijk moeten waarschuwen, maar ik was vermoeid door de wandeling, dit in tegenstelling tot mijn vrouw die tot mijn stomme verbazing niet te houden was. Normaal is zij niet zo’n kerkganger. Ik bedoel, zij leidt als full time predikant 37 diensten/zondagen per jaar, en voelt zich dan niet zo erg gedreven om de resterende zondagen zelf aan te schuiven. Maar nu dus wel, zij wilde die zondag met alle geweld naar die kerk. Ik kan me er niet veel van herinneren. Door de te hoog gespannen verwachtingen viel het een beetje tegen. Kan gebeuren.

Daarom ga ik a.s. zondag in Sassenheim volkomen blanco naar de kerk aldaar. Ik ga in de bank zitten vooral om tot rust en innerlijke stilte te komen. Ik laat de muziek op me inwerken, de stilte, de gebeden en het verhaal, de lezing. Natuurlijk hoop ik dat de preek daar iets aan toevoegt, maar zo niet, dan mijmer ik in mijzelve. En luister naar de “Stem die de stilte niet breekt”.
Hartelijke groet, ds. Fokko F. Omta.