Doopviering met Zonnezangertjes (3/11)

Terwijl het deze week nog herfstvakantie is, kijk ik al even vooruit naar 3 november. Dat is een bijzondere zondag, want voor het eerst sinds lange tijd zal er dan weer een kleine wereldburger worden gedoopt in het midden van de Fenix gemeenschap. Dopen is niet niets. Het is één van de twee sacramenten in de Protestantse Kerk, in de Katholieke Kerk zijn er nog vijf extra. De doop wordt ook wel teken en zegel genoemd. Volgens een oude geloofsfilosofie wordt door de doop een onuitwisbaar merkteken aangebracht op de ziel van de dopeling. Dus zeg maar: zoals JUMBO op al z’n producten een eigen merk teken laat afdrukken, zo is de doop het merkteken van God. Dit klinkt alsof het een bijna fysieke onderneming is, maar in werkelijkheid ging en gaat het natuurlijk om een spirituele zaak, die zo echt is als je er zelf in gelooft. Vergelijk het maar met: als je verliefd bent en je vindt je eigen vriend/in of man/vrouw echt de mooiste, liefste, lekkerste, elegantste, aantrekkelijkste enz. van de hele wereld. Dat mag honderd keer niet “echt” zo zijn, niet objectief, maar voor jou: echt wel!

Zo konden in vroegere tijden ouders die een kindje rond het kraambed verloren, daar dwars tegen in, er soms troost uit putten als hun kind, door een betrokken verpleegster of zuster dan toch nog was gedoopt. In het steile verdriet, was er dan die geringe steun voor je handen en voeten om er uit op te klimmen. Hoe zeer we ook huilen en verscheurd zijn, ons kind is nu volgens een hogere orde geborgen bij de Allerhoogste.
Maar voordat je “dopen” nu gaat associëren met verdriet, keer ik terug naar het begin. Dopen is een vreugdevolle zaak. Een mensenkind krijgt door de doop te horen: Je mag er zijn. Je bent geen toevalsprodukt, maar een Godsgeschenk. Wij ouders, wij meters en peters, wij doopgetuigen, gemeenteleden en omstanders: wij allen voelen ons mede voor jouw opgroeien verantwoordelijk. We zullen voor je bidden, we zullen je verhalen vertellen, we zullen je tranen drogen als je verdriet hebt, en we zullen blij zijn en je van harte feliciteren als het je goed gaat. God zegene je en Hij bewaar je!.

Dat is het feest van de doop. En dat mogen we staks op drie november dus weer beleven in de Fenix. Kinderen zijn van harte welkom. Er zal voor hen ook zeker aandacht zijn. Ook zullen de Zonnezangertjes zingen tijdens de viering. De volgende keer zal ik iets meer onthullen over de identiteit van de dopeling. Wel zeg ik alvast: het is een zij!.

Hartelijke Groet, ds. Fokko F. Omta