Eerstelijnsoverleg (1)

15 maart 2018 door

Lang geleden in de 1980er jaren heb ik deel genomen aan iets dat vandaag zou worden aangemerkt als een “criminele organisatie”. Dat komt door de binnenkort nog strenger wordende Privacy wetgeving. Dat zgn. Eerstelijns-overleg was een georganiseerd overleg tussen o.a. huisartsen, politie, maatschappelijk werk, hulpdiensten, predikanten, buurtwerkers, woningbouwvereniging enz. Het doel was om zicht te krijgen op elkaars werkveld en indien nodig problematiek met elkaar te delen met als doel elkaar te ondersteunen en de hulp-dienstverlening zo effectief mogelijk te ma-ken. Stel, de maatschappelijk werker is betrokken bij jeugdproblematiek, met een jongere in een bepaald gezin. Maar de werker merkt dat de ouders er ook onderdoor dreigen te gaan. Als deze ouders nu ook kerkelijk zijn, zou het geen kwaad kunnen als de pastor van de betrokken kerk er ook eens op bezoek gaat. Wie weet wat het oplevert. Die pastor gaat dan natuurlijk niet naar die mensen toe, zo van: wel wat heb ik nu gehoord … . Natuurlijk niet. Maar eens even bij mensen langs gaan, kan er heel goed toe leiden dat de mensen dan zelf hun zorgen ter sprake brengen. En dat geeft lucht en steun.

Maar nu niet meer!
Want dit soort eerstelijns-praktijken: zijn tegenwoordig vanwege de privacy wetgeving streng verboden: dit kan vandaar absoluut niet meer. Privacy is veel heiliger en belang-rijker dan beginnende problematiek zo snel mogelijk serieus te nemen. Maar gelukkig, de strenge regels die gelden voor officiële instanties, geldt niet voor gewone mensen. Dus als u eens iemand tegenkomt, die een luisterend oor goed zou kunnen gebruiken, dan mag je altijd iemand attenderen op deze nood, iemand in wie je natuurlijk vertrouwen hebt, dat die met jouw informatie verstandig en zorgvuldig zal omgaan.
Hartelijke Groet, ds. Fokko F. Omta