Eeuwigheidszondag – zondag 24 november

Komende zondag herdenken we de overledenen. Het is de laatste zondag van het Kerkelijk Jaar, de zondag van de voleindiging. Daarin speelt het verlangen mee van mensen die ervan dromen en hopen dat de wereld eindelijk! – ooit? wie weet wanneer? maar uiteindelijk asjeblieft toch een keer wel !!! – ECHT wórdt, zoals die is bedoeld: de hele aarde en mensen wereld als een zorgzame, harmonieuze en in vrede met elkaar verkerende samen-leving van mensen. Van mens en aarde, mens en natuur.
Vanouds zijn er aan die Voleindiging allerlei geloofssymbolen verbonden, zoals: de wederkomst van Christus, die tot die voltooiing dan het initiatief zou nemen. Ook de wederopstanding der doden. Of iets griezeliger nog: het laatste, finale Gericht. Het scheiden van goed en kwaad. Je hoeft dat niet allemaal letterlijk te nemen, het zijn denkbeelden, die alle een aspect vertolken van wat mensen zich bij de uiteindelijke komst van het hemelse Vredesrijk hebben voorgesteld. Wat moet er dan wijken? Wat mag in die nieuwe werkelijkheid liever geen plek meer innemen? En wat moet dan eindelijk alle ruimte krijgen? In onze huidige tijd bestaan daarover vele verschillende meningen, idealen en ideologieën, die allemaal met elkaar in strijd zijn, elkaar verdringen om de voorrang, hard tegen hard.

De mensen van voorbij
Maar al dat vaak ruwe aardse gewoel laten we zondag even rusten. We staan stil bij de mensen van voorbij. Rondom dood en afscheid vindt er gelukkig vaak een soort ontwapening plaats. Mensen worden stiller, zachter, begripvoller. Ook royaler. Meestal worden de goeie en leuke kanten van de overledene ruimer bemeten dan punten van kritiek. Over de doden niets dan goeds.
Van de mensen die zondag herdacht worden, zal de naam worden uitgesproken, er zal een kaars voor hem of haar worden ontstoken en in muziek, woord en gebed zal tot uitdrukking worden gebracht dat wij leven in blijvende verbondenheid met hen, die ons zijn voor gegaan.
Daarbij denken we aan de eeuwige Trouw, die alle generaties omvat.
Ook alle aanwezigen kunnen een kaars aansteken voor een dierbare. Want:

Licht,
de duisternis ingedragen,
verdrijft niet alle duisternis,
maar vermindert wel haar macht.

Troost,
de duisternis ingedragen,
verdrijft niet alle verdriet,
maar verlicht het wel.

Verbondenheid,
de duisternis ingedragen,
verdrijft niet alle eenzaamheid,
maar verlicht haar wel.

Misschien zien we elkaar zondag, welkom.
Hgr. ds. Fokko F. Omta