Fenix Projectkoor: Op zoek naar de Verdwenen Zon
15 januari 2024Het jaarlijkse Fenix Projectkoor is weer van start. Het thema van de vijf liedjes – oftewel de verbindende draad – is gelegen in wat ik noem “de verdwenen zon”.
Die gedachte loopt weg uit een liedje van Bill Withers: Ain’t no sunshine when she’s gone.
De zonnigheid is een beetje weg uit het levensgevoel van velen, zo proef ik links en rechts. Zelf heb ik ook wel moeite om alles wat uit de grote wereld tot mij komt een beetje te verhapstukken.
Dus gaan we op zoek naar wat er mis is? Of liever: wat is het dat we een beetje zijn kwijtgeraakt? Het heeft natuurlijk te maken met verbinding, met echte com-municatie, het delen en verdragen van elkaars plussen én minnen. Dat betekent soms geven en soms ontvangen. Individueel, als burgers, als buren, dorpsgenoten. Maar ook collectief als groepen, partijen, landen, volken. Geven en ontvangen, maar dat lijkt wereldwijd niet altijd meer vanzelf te gaan.
De twee “wezenloze” oorlogen die het nieuws beheersen doen daar ook geen goed aan, om me zachtjes uit te drukken.
Wat is er mis? Wat missen we, waardoor de zon zich verschuilt?
In de natuur, in de bio-fysische sfeer is het soms een ‘teveel’ (stikstof) of het kan ook een tekort zijn, aan een miniscuul stofje, een enzym of verborgen vitamine waaraan je net even gebrek hebt: en je hele lichaam gaat in de mineur.
Maar hoe zit dat in de SOCIALE sfeer? De dimensie van ons collectieve SAMENleven.
Is daar misschien ook iets verdwenen? Weg-geëbd?
Een verhaal van herstel
Er is geen zonneschijn meer als ZIJ weg is. En de vraag is: Wie is die ZIJ??? Of WAT is zij?
Daar gaan we in een volgende liedjes naar op zoek: o.a. een Engelse Hymn uit de Anglicaanse traditie:
She sits like a bird, brooding on the waters, Zij zit als een vogel broedend op het water
hovering on the chaos of the world’s first day; onder haar de chaos van de eerste dag;
she sighs and she sings, mothering creation, zij zucht en zij zingt, moeder van de schepping
waiting to give birth to all the Word will say. Wachtend op het woord totdat zij baren mag
In deze vogel mag je de DUIF zien, de symbolische vogel voor de Geest uit de Christelijke traditie.
Je mag er ook de Mythische vogel FENIX in zien, die evenzeer rondwaart over de aarde, om her en der bijstand te verlenen.
Of de ENERGIE – Levenskracht die jou zelf op de been houdt, je bed laat uitkomen en/of inspireert om tot iets goeds te komen. Wie zal het zeggen?
Al deze spirituele “vogels” of sturende, opbeurende “krachten” of “principes”, waar we ons dagelijks door laten op-peppen of aan optrekken: ze lijken enigszins te kwakkelen.
B.v.: we hebben het altijd over ouderen en eenzaamheid. Maar het schijnt dat 30 procent (DERTIG PROCENT) van de JONGEREN tussen 15 en 29 jaar zich eenzaam voelt.
Kortom: Wat is er mis? En we kunnen er niet omheen om de diepte van die vraag te verkennen, b.v. in het lied The Last Seven Days.
Per Ardua ad Astra
Maar uiteindelijk vinden we ook weer de weg naar de sterren (astra), de weg omhoog. En we eindigen hoopvol met Nick en Simon: Kijk omhoog!
Beetje laat, maar graag wens ik ieder een met eerlijkheid, zachtheid en vrede vervuld 2024,
benevens een zo goed mogelijke gezondheid, voldoende moed …
en een flinke dosis Levenslust.