Gideon en de burgemeester van Leiden – driemaal de richter Gideon

Afgelopen zondag hebben we het begin van het verhaal over Gideon gelezen, uit het boek Richteren. Israel deed wat kwaad is in de ogen van God en het land werd jaarlijks overlopen door roofbendes van Midianieten, die alles leegroofden en de oogst vernietigden. Een ware terreur die heel het volk en ook de jongeling Gideon volkomen moedeloos maken. In die situatie wordt hij dan `geroe-pen`. Dat wil zeggen, hij wordt genezen van zijn moedeloosheid en leert opnieuw om weer zelfbewust `ik` te durven zeggen. Als eerste oefening moet hij een afgodsbeeld omver halen, een gewijde paal doormidden zagen en een heilige koe offeren. Daarmee schoffeert hij zijn clan/ en volksgenoten die hun ziel en zaligheid hadden verpand aan een vorm van bijgeloof die hen vooral passief en weerloos maakte tegenover de bendes van Midian. Toch richt de algehele woede zich nu op Gideon, omdat hij hun heilig bijgeloof heeft getart, waar ze zich als laatste strohalm aan vastklampten. Gideon wordt slechts ternauwernood gered van een dreigend volksgericht, door zijn vader die als enige de massa durft te weerstaan.

Dit deed mij denken aan de burgemeester van Leiden, die vorige week ook min of meer als eenling stond tegenover een opgewonden, diepweg angstige en vooral boze, verontruste menigte. Burgemeester Henri Lenferink, die zijn nek uitstak voor Benno L. Als er één categorie veroordeelden tegenwoordig de algemene volkswoede op zich gericht weet, dan is dat wel de groep veroordeelde pedofielen. Ook als ze hun straf hebben uitgezeten, en ongeacht of ze zich hebben laten behandelen, en dus veranderd zijn of genezen: dan nog, vindt de meute, moeten we ze eigenlijk maar gewoon afschieten. Klinkt hard, maar daar komt het wel op neer. Tot nu toe hebben de meeste burgemeesters de weg van de minste weerstand gevolgd. Gewoon niet te veel doen en dan kiezen de ongewenste pedo/veroordeelden wel eieren voor hun geld. Maar de burgemeester van Leiden niet, hij stak zijn nek uit voor een mens die inmiddels door iedereen als ongedierte wordt beschouwd. Het maakt hem niet populair. Een gekozen burgemeester die afhankelijk is van de mensen om herkozen te worden, zal dat denk ik niet zo snel doen.

Afijn, dit voorbeeld maakt in ieder geval duidelijk dat je vanuit een verhaal als dat van Gideon, zomaar ineens midden in de huidige tijd zit. Deze eerste keer ging het over hoe in Gideon het zelfver-trouwen wordt hersteld (Richteren 6). Gideon wordt geroepen, dat wil zeggen: hij wordt genezen van zijn onmacht en onzekerheid; genezen van zijn angst en hersteld in de moed om te zijn. En om op-nieuw en zelfbewust als mens te durven handelen.

Zondag 09 maart 2014; thema: het rechte zelf-vertrouwen (Richteren 7)
Wanneer een mens wordt hersteld in zijn-haar rechte zelf-vertrouwen dan ben je ook genezen van moedeloosheid en onmacht. Zo komt Gideon tot de schelmenstreek van de zogenaamde Gideons-bende. Dat is een kleine groep van slechts een paar honderd, die vanuit een evenwichtig zelf- en godsvertrouwen in actie komen, niet meer ge-imponeerd of verlamd door een klaarblijkelijke over-macht.

Zondag Zondag 06 april; thema: het zelf-vertrouwen ontspoord (Richteren 8)
Na zijn sympathieke en grote succes lijkt het de beste Gideon allemaal wat in z`n bol te zijn geslagen. Zijn zelf-vertrouwen lijkt geheel te ontsporen, zijn godsvertrouwen slaat om in hoogmoed en machts-wellust. Wat is dat toch met mensen, die ongelofelijk goed beginnen en dan toch helemaal het spoor kwijtraken. Je moet wel sterk zijn, om succes te kunnen dragen.
Hartelijke groeten, ds. Fokko F. Omta