Hartverzakking

In de tijd dat ik als student voor het eerst moest (proef-)preken, had ik een regelmatig terugkerende nachtmerrie. Daarin was ik steeds op zondagochtend op weg naar de kerk waar ik dienst moest doen, om ergens halverwege tot de gruwelijke ontdekking te komen dat ik mijn teksten en vooral preek was vergeten. Op zich was er in de droom dan nog wel tijd om gauw terug naar huis te gaan, maar op de een of andere manier lukte dat niet. Dan sloeg de auto af, of kwam ik zonder benzine te staan of de fiets brak door midden, wat dan ook. Met als resultaat dat ter-gend traag en lang-zaam de tijd verstreek en het moment dat ik moest opdraven steeds dichterbij kwam. Kortom, dat ik uiteindelijk zonder tekst en zonder ruggensteun voor mijn geheugen, naakt en weerloos op de kansel stond. Je hebt je best hebt gedaan om te voren de dingen zorgvuldig te formuleren en dan is het voor mij echt een nachtmerrie als ik op het ‘moment supreme’ niet over mijn papieren kan beschikken.
Afgelopen zondag (09 mei) had ik zo’n momentje van regelrechte hartverzakking. Na het welkom door Jan Barten klonk het lied Morning has broken, terwijl ik weer plaats neem achter de katheder, om tot de ontdekking te komen dat mijn hele papierwinkel verdwenen is, ik bedoel, mijn teksten, mijn preek,
aandachtspunten waar ik om moet denken. Hoe kan dat? Waar is het gebleven? Heb ik het in gedachten ergens neergelegd? Bestaat niet!!! Ik wist echt even niet waar ik het zoeken moest. Paniek.
Bleek die dekselse Jan Barten na zijn welkompraatje niet alleen zijn eigen papier maar ook de hele bups van mij naar zijn plaats te hebben meegenomen. In gedachten, per ongeluk ….? Of als een Witz om mij es even te laten zweten? Ik weet het niet. Ik was alleen maar opgelucht …

’t Ging trouwens Goed

De temperatuur was rond de 20 en de zon scheen tijdens het opbouwen. Slechts bij de kollekte aan het eind spatte er gedurende twee minuten wat regen, maar tijdens de traditioneel door Irish Cottage geserveerde koffie scheen alweer de zon. Ook klonk de nieuwe geluidsinstallatie. Met de eer gewaardeerde hulp van de Wezenadministratie en de Armvoogdij konden we dat aanschaffen. Het kan vaker gebruikt worden voor verenigings-activiteiten en door de Stichting Ruinekerk, tenminste als er kundige en zorgvuldige bediening is.

Komende zondag (16 mei):

Bij mooi weer wederom in de Ruinekerk. Anders in de Fenix. Voorganger deze keer zal zijn ds. Willemien Roobol. Zang en piano worden verzorgd door Saskia Terpstra uit Heerhugowaard. Zij zal een bijzonder lied brengen, te weten “Colours of the Wind” uit ‘Pocahontas’ – Menken/Schwarts. Het is een lied naar het genre van “Seattle”, de Indianenhoofdman met zijn indringende toespraak tot de blanke man die zijn prairie kwam bezetten. In “Colours of the wind” klinkt het als volgt:

Je denkt dat ieder land waar je voet op zet van jou is
De Aarde een dood iets om op te eisen
Maar iedere steen, iedere boom en ieder wezen
heeft een leven, een ziel, een naam

Je denkt dat mensen altijd mensen zijn
die eruit zien en denken zoals jij
Maar als je in de voetsporen van een ander loopt
Zul je dingen leren waarvan je nooit wist dat je ze niet wist

Heb je ooit de wolf horen huilen naar de blauwe maan?
Of de grijnzende lynx gevraagd waarom hij grijnst?
Kun je zingen met de stemmen van de bergen?
Kun je verven met de kleuren van de wind?

Kom rennen over verborgen paden van het dennenbos
Kom en proef door de zon gezoete bessen van de Aarde
Kom en rol je door de rijkdom om je heen
En voor één keer: vraag je niet af wat het oplevert!

De regenstorm en de rivier zijn mijn broeders
De reiger en de otter zijn mijn vrienden
En we zijn allemaal met elkaar verbonden
In een cirkel, in een ring die nooit zal eindigen

Heb je de adelaar je laten vertellen waar hij is geweest?
Kun je zingen met de stemmen van de bergen?
Kun je verven met de kleuren van de wind?
Hoe hoog kan de ahornboom groeien?
Als je hem omkapt, zul je het nooit weten

Of we nu een blanke of koperen huid hebben
laten we zingen met de stemmen van de bergen
laten we verven met de kleuren van de wind

Je kunt de Aarde bezitten en toch
Alles wat je bezit is aarde totdat
Je kan verven met de kleuren van de wind