Hemelvaart: afsluiting van de paastijd (4)

18 mei 2023 door

Het verhaal van Jezus’ hemelvaart is het láátste verschijningvisioen dat de mensen die Hem hadden meegemaakt ten deel valt. Hiermee is zeker NIET gezegd dat ze hierna niets meer van hun Levende Heer merken, in tegendeel. Maar het visuele, lijfelijke beeld van hun meester is er dan niet meer bij: het element dus van uiterlijke herkenning zoals die weduwe (zie Paastijd 1)  die haar overleden man weer in de kamer zag: dat is voorbij. Gelukkig maar, denk ik dan. Hierdoor weet niemand hoe Jezus er precies uitzag. Daarom mag in een musical of film Jezus wat mij betreft gespeeld worden door iemand die zwart is of wit, man of vrouw of voor mijn part ergens daar tussen in. In het Christelijk geloof gaat het uiteindelijk niet over Jezus, maar over Christus: het draait niet om het poppetje, maar om de functie, het ambt: het ‘werk van God’ dat door de min of meer toevallige persoon Jezus is belichaamd: het ‘leven naar Gods hart’ waaraan hij (Jezus) zich heeft gegeven en zijn leven gewijd. Precies dat is zijn ‘Christus’-schap of ‘Messias’-zijn. Deze woorden betekenen beide dat Jezus de “Gezalfde” was: aangewezen, geroepen en in dienst getreden om de wil van zijn hemelse Vader te dóen, te zíjn, te ádemen … zo fysiek, humaan en levensecht als maar mogelijk is.

Hemelvaart  – Alone again ….
Maar het verhaal van Jesu Hemelvaart markeert dat die zichtbare aanwezigheid en lijfelijke verwerkelijking van God op aarde (gedragen door de mens Jezus) nu voorbij is.§
Voor volgelingen van Jezus betekent dat twee dingen.§
Het eerste wordt aangegeven met de naam van de zondag na Hemelvaart: Wezen zondag. De discipelen zijn weer alleen en op zichzelf aangewezen: van nature is de mens alleen. Dat wordt pas een probleem wanneer de mens sociaal gezien ook alleen komt te staan en op zichzelf teruggeworpen.
Het lied “alone again” van Gilbert o’Sullivan gaat over de pijn en moeite van alleen zijn en over het verlies van geliefde personen. De zanger heeft z’n vader en z’n moeder verloren en voelt zich daarbíj ook nog es alleen en in de steek gelaten, vooral door mensen die dan wijzen op God die toch vol mededogen van je houdt. Deze zondag (21/5) zal Saskia het zingen. Het tweede couplet gaat als volgt:

To think that only yesterday.                             en dan te bedenken dat ik gisteren
I was cheerful, bright and gay.                          nog opgetogen, blij en luchtig was
Looking forward to, well who wouldn’t do.          verlangend naar de dag van morgen
The role I was about to play                               naar het leven dat ik tegemoet ging.
But as if to knock me down.                              Maar als het ware om mij neer te sabelen
Reality came around.                                       kwam de werkelijkheid op mij af.
And without so much as a mere touch               en met een lichte aanraking
Cut me into little pieces                                    werd ik de vernieling in gejaagd.
leaving me to doubt.                                         en bleef ik achter in vertwijfeling.
talk about God in His mercy.                             Mensen spraken over God en zijn genade.
For if he really does exist.                                 Maar als hij echt bestond, waarom
Why did He desert me.                                     zou Hij me dan verlaten
in my hour of need?                                         nu ik Hem zo nodig had?
I truly am indeed:                                             ik ben dus inderdaad en echt helemaal
Alone again, naturally …                                    weer alleen, natuurlijk ….

Liefdevolle verwaarlozing
dus ja, de volgelingen van Jezus zijn nu alleen, maar niet hulpeloos, al voelen ze zich zo. Het is een niet altijd begrepen opvoedings-regel dat je kinderen soms beter even kunt laten spartelen wanneer ze tegen een probleem oplopen. Het gaat tegen je ouder-natuur in en je wilt het liefst alle obstakels voor ze wegnemen, maar dat leidt op termijn vooral tot verwende nietsnutten. Van problemen die kinderen door nood gedwongen ZELF oplossen, leren ze het meeste. Voorwaarde hiervoor is, dat je als ouder wél een zeker VERTROUWEN in je kinderen moet hebben, namelijk vertrouwen dat ze het áánkunnen. Vertrouwen dat ze tegen een stootje bestand zijn en dat ze voldoende innerlijke bagage en draagkracht hebben meegekregen om de tegenslagen of uitdagingen van het leven aan te kunnen.
Van hieruit gedacht kun je zeggen dat de Hemelvaart van Jezus betekent dat Jezus en God er vertrouwen in hadden dat de leerlingen nu op eigen benen konden staan. En dat ze nu in zekere zin zelfstandig in het spoor van Jezus verder kónden gaan … en met de nodige geestkracht nu ook dúrfden verder gaan. Die nodige geestkracht: dat moet soms nog even groeien, heeft tijd nodig. Maar tien dagen ná Hemelvaart wordt het Pinksteren. Dan volgt de kracht van boven.
Jezus in levende lijve is voorbij, en dan begint de tijd van de Geest. De spirit van Jezus, de geest van God gaat dan mee om de mensen van innerlijke kracht en bijstand te voorzien.

Vorige keer eindigde ik met: Als dát zou kunnen??!!! De werkelijkheid is soms dat mensen die kracht en bijstand niet ontvangen, niet ervaren. Dat is moeilijk. Je kunt, moet er wél naar zoeken, er voor open staan, maar soms blijft het moeilijk. Ik eindig met een gedicht dat mij ooit door een tante werd toegezonden. Het had haar altijd geholpen. In het Gronings:

Moud nait verlaizen!
Kins ‘ doe nait vlaigen?
Run din.
Kins ‘ nait runnen?
Loop din.
Kins ‘ nait lopen? Kroep din en striedt,
want maags nait stoan blieven;
nait om deel goan, mor aalweg omhoog!

Kins’ nait lagen? Glimlaag din.
Kins’ nait glimlagen? Wees toch blied;
Kins’ nait blied wezen? Wees din tevree,
mor nooit moud verlaizen,
aalweg kop d’r veur hollen!