Kerkasiel

Sinds 21 november 2024 is er in Kampen een Kerkdienst aan de gang, een Missa Continua. Hebben ze daar soms last van Godsdienst-waanzin? Nee, toch niet! Die alsmaar doorgaande kerkdienst vindt plaats in de Open Hof kerk, waar sinds vorig jaar ook de familie Babajants bivakkeert. Vader, Moeder en de twee oudste kinderen zijn al 11 jaar geleden vanuit Oezbekistan in Nederland, en sindsdien zijn nog twee kinderen hier geboren.

De belangrijkste reden om de uitgeprocedeerde familie niet naar Oezbekistan terug te sturen, is dat de kinderen hier geworteld zijn. Alleen de oudste zoon heeft nog herinneringen aan zijn geboorteland.

Nu is het zo, dat ouderen, senioren, die op hoge leeftijd moeten verkassen van zelfstandig wonen naar b.v. een verzorgingsflat: die kunnen het daar enorm moeilijk mee hebben. Soms ploffen ze helemaal in. Een oude boom moet je niet verplanten, zeggen we dan. Met Junioren is het niet anders.

Rust, Reinheid, Regelmaat
Kinderen die na jarenlang verblijf in Nederland met uitzetting bedreigd worden zijn heel erg kwetsbaar vanwege de voortdurende stress en gebrek aan stabiliteit. Van de drie klassieke pijlers onder een gezonde opvoeding missen jonge vluchtelingen er minstens twee. Zij groeien op in een leven zonder enige Rust en zonder enige Regelmaat. De bekende neuro-psycholoog Erik Scherder heeft onderzocht wat dit met kinderen doet. Conclusie: “het zorgt voor schade in de hersenen, waardoor de kans dat zij zich kunnen aanpassen aan de leefomstandigheden in het land van herkomst uiterst klein is. Het uitzetten van deze langdurig in Nederland verblijvende kinderen is daarom, naar huidige wetenschappelijk inzichten, onverantwoord”.
Ik haal deze “wetenschappelijke” wijsheid van de website Kerkasiel Kampen. Maar het lijkt me dat je ook op je klompen wel kunt aanvoelen dat jarenlang in onzekerheid opgroeien funest is voor een opgroeiend mensenkind. Als je deze kinderen wilt uitzetten, kun je ze ook direct wel voor de bus gooien.

Procedures en regels: een dilemma
Eerlijk gezegd vind ik het absurd dat mensen zo eindeloos lang kunnen door-procederen, van hoger beroep naar nog hoger beroep. In plaats van zoveel energie steken in het uitzetten van mensen die hier (na tig procedures) al zo lang zijn, kun je beter gaan snoeien in die eindeloze procedure-mogelijkheden. Met het oog dus op toekomstige gevallen. Mét dat ik dit zeg, bedenk ik dat de roep om minder en om kortere en snellere procedures al vele, vele kabinetten terug gaat. Maar ik ken geen minister die er effectief iets mee heeft gedaan! De procedures zijn nog steeds, zo lijkt, het eindeloos.
Dus 1: ik vind al die procedures en mogelijkheden om de zaak toch weer te rekken (vanuit het standpunt van de regering) eigenlijk ‘bezopen’.
En 2: is dat ik mezelf nu ga tegenspreken, door jou, lezer, uit te nodigen om deel te nemen aan nóg een procedure (namelijk die van het Kerkasiel), teneinde het verblijf van de genoemde familie in Kampen nog langer te rekken (met het einddoel dat ze hier mogen blijven).

Missa Continua – doorlopende Kerkdienst
De WET zegt namelijk dat de overheid niet mag ingrijpen in of tijdens een kerkdienst, zolang die aan de gang is. Dus op basis van wederom een “procedurele wetsregel” wordt de zaak opnieuw gerekt, ten einde de familie Babajants te behoeden voor acute uitzetting. Eigenlijk een absurde regel in deze tijd. Maar ja: om die mensen nu nog es uit te zetten vind ik niet minder absurd. Vandaar dat ik van plan ben om ook een blok van twee tot vier uur in te vullen, om als voorganger de dienst in Kampen te rekken. In feite is er een doorgaand rooster van muzikanten, vrijwilligers en voorgangers uit het hele land, die hier een steentje aan bijdragen. Vandaar mijn OPROEP.

OPROEP
Wie vindt het een goed idee (en wat mij betreft wordt het ook gewoon een leuke en gezellige activiteit) om met een groep (van 1 of 2 auto’s) samen naar Kampen
te reizen en een blok alternatieve Kerkdienst in te vullen.
Nodig zijn: muzikant, lector/voorlezer, creatieveling, chauffeur, voorganger …).
We gaan natuurlijk niet twee of vier uur lang zitten zingen, lezen en preken, asjeblieft niet.
Nee er is alle ruimte om ook geheel anders en creatief aan de slag te gaan:
met woorden (gedichten, elfjes, haiku), schilderen, froebelen, borduren, musiceren, alles is mogelijk.
Kortom:
Als je denkt,  hier wil ik over mee denken, stuur een mail en vervolgens krijg je
een uitnodiging om samen te komen.
Hierbij stel ik alvast voor om samen te komen:
op dinsdag  3 juni
om 19.30 uur
in de FENIXkerk.
Volgende week zal ik deze oproep herhalen en een Lied delen,
dat onlangs door een groep uit Amsterdam tijdens die vier uur is gemaakt.
Volgt nu nog een gebed dat op de site van het Kerkasiel Kampen staat:

Altijd Aanwezige,
in gedachten brengen we bij U: het gezin Babajants:
de kinderen Aram, Ariana, Amelia en Aleksa
en hun ouders Aleksandr en Karina.
in gedachten brengen we bij U: alle in Nederland
gewortelde asielkinderen en hun ouders.
Bij U brengen wij alle mensen
die zich met hart en ziel voor hen inzetten.
Bij U brengen wij alle politici en beleidsmakers.
En wij bidden U:
geef uitkomst, geef toekomst, geef hoop, geef liefde:
aan allen! Amen.

Hartelijke groet,    ds. Fokko F. Omta.