Kerst, Pasen en Pinksteren vallen op één dag

Er is een gezegde waarin het samenvallen van Pasen en Pinsteren als net zo onmogelijk wordt gezien, als het feit dat PSV afgelopen zondag kampioen van de Eredivisie is geworden. Toch gebeurt zoiets in het onderstaande gedicht. Niet alleen Pinksteren en Pasen, maar ook Kerst, en zelfs Hemelvaart komen samen in dit lied. Ik laat eerst het gedicht volgen. Het is van Huub Oosterhuis en staat als Lied 158b in het Nieuwe Liedboek. En daarna nog een paar opmerkingen.

Een schoot van ontferming is onze God.
Hij heeft ons gezocht en gezien,
zoals de opgaande zon aan de hemel.
Hij is ons verschenen toen wij in duisternis waren,
in schaduw van dood.
Hij zal onze voeten richten op de weg van vrede.

1. Meestal wordt dit gedicht gelezen of gezongen met Kerst. De eerste vier regels laten zich één op één met de donkere dagen van december en met het Kerstfeest verbinden. Midden in de koude en donkere winter verschijnt het licht in de gestalte van een kind. 2. Maar je kunt de eerste vier regels ook lezen tegen de achtergrond van Pasen. Dan gaat het om verschijningen van de gestorven Heer Jezus Christus aan zijn leerlingen en volgelingen. “In schaduw van (zijn!) dood” zien ze hem opnieuw, als in een flits, soms even in het voorbijgaan. 3. De laatste van die verschijningen betrof de Hemelvaart. Gelijk de wegvliegende zwaan in mijn stukje van vorige week: “Hij ontsteeg aan het water (de dood), verdween uit het zicht, omhoog naar de hemel, omgeven door licht”. 4. En dan komt Pinksteren, als mensen zélf de geest ontvangen, en daarmee kracht en moed en doel en richting: Zo zal hij onze voeten richten op de weg van vrede. Althans, dat hoop ik zo, en wens ik de wereld en ons allen van harte toe!.

Hgr. ds. Fokko F. Omta