Mensen opvissers

Zo’n 2000 jaar geleden raakte de Galileese visser Zebedeus op één dag zijn beide zonen kwijt, Johannes en Jacobus. Op een middag zijn ze weer eens bezig met ‘netten boeten”, het repareren van gescheurde visnetten. Johannes haat dat gepriegel met haaknaald en vissertouw. Met zijn grote handen is hij er niet goed in. Ondertussen praten ze waar iedereen het de laatste tijd over heeft: er is een rondreizende leraar opgedoken, een soort Boeddhistische monnik, die leeft van wat de mensen hem geven, en die met ieder die maar horen wil, spreekt over een ander, nieuw Koninkrijk, een soort nieuwe wereld-werkelijkheid zonder treiterij, zonder hebzucht, zonder opgestoken middelvingers. Het lijkt een hele hype te worden. “Het zal wel weer zo’n charlatan zijn”, bromt Johannes, “met louter mooie praatjes, woorden, woorden en nog eens woorden …”, om vervolgens uit te roepen: “wat een rot ding, rot net! wat een TAKKE-net!!!”. Ik zei het al: netten-boeten is niet Johannes’ favoriete klusje. Als het weer stil is na een arsenaal aan krachttermen, klinkt een zachte stem van achteren:
“Gaat het niet?.
Johannes schrikt zich het leplazarus. Iemand is aan komen lopen zonder dat hij het merkte.
“Gaat het niet?”, vraagt de man opnieuw.
“Nou nee”, antwoordt Johannes, “het is ook altijd hetzelfde, en ik ben er niet goed in”.
“Ik begrijp het”, zegt de man, “Je zou eigenlijk iets anders willen. Ga met mij mee”.
“Hoe bedoelt u?”, Johannes’ blik dwaalt van de man naar zijn broer, op zoek naar houvast.
“Ga met mij mee en ik zal Mensen-vissers van jullie maken”.
Het gezicht van Johannes is één groot vraagteken.
“Nou ja, zegt de man: als je wat anders zoekt. Ik heb de indruk dat je die netten niet zo erg meer ziet zitten”.
Er gaat een vreemde vrijheid van de man uit, rust, onthechting.
“Het Koninkrijk van God is dicht bij je, het zit zelfs ín je”, zegt hij,
“maar je moet het wel oppakken, je moet er naar op zoek.
Als je wilt, zal ik mensen-opvissers van jullie maken”.

Groep 7 van De Snip: mensenvisser organisaties
Bovenstaand verhaal vertelde ik afgelopen week aan groep 7. Na eerdere lessen over het Boeddhisme en het Jodendom, en rond Kerst natuurlijk over het Kerstfeest, doen we nu een paar lessen over Jezus en over het begin van het Christendom. Jezus roept de eerste leerlingen om met hem mee te gaan doen en om niet langer geschubde vissen, maar gebutste ménsen te gaan opvissen. De volgende les gaan we hier mee verder en gaan de leerlingen twee aan twee onderzoek doen naar verschillende mensen opvis-organisaties, goede doelen dus, die zich inzetten om mensen in het nauw te hulp te komen, perspectief te bieden. Mensen opvissen die in de goot dreigen te vallen, of al diep in de penarie zitten, zoals wordt gedaan door b.v. Artsen zonder grenzen, Unicef, Amnesty enz. Ik ben benieuwd wat ze er al van weten. En wat ze er zoal via eigen onderzoek en internet over kunnen vinden.