Passie of roeping
26 februari 2018Wat is je passie? Je moet je passie volgen? Tegenwoordig is het zaak rap te kunnen vertellen en etaleren wat je passie is, anders is jou de aandacht alweer voorbij gezwenkt. Daarom kun je zelfs ‘googelen’ op zoek naar websites die je helpen om “je passie te vinden”. Nou, nou, nou. Ik zou toch denken dat als je echt een passie hebt, dat die d’r dan wel uitspat. Waar het hart vol van is, daar loopt je mond toch van over?!. Het woord, en de vraag of je een ‘passie’ hebt is echt iets van de laatste jaren, maar de vraag zelf, het doel waar de vraag op gericht is, is van alle tijden. Ik werd me dat onlangs bewust toen iemand mij vroeg of ik als predikant een ‘roeping’ heb. Tsjonge, dat was lang geleden. Toen ik in 1975 begon met theologie in Amsterdam, tóen werd het wel gevraagd. O wat studeer jij? Economie? Rechten? Nee, theologie. Jeetje, wat is dat? Dat is “godgeleerdheid’ zei ik dan heel gewichtig. Maar goed, als dan bleek dat ik iets met geloof deed, kwam regelmatig de vervolgvraag of ik dan ook een ‘roeping’ had.
… of Roeping
Dat was eigenlijk dezelfde vraag als tegenwoordig naar wat je passie is. Alleen zijn we tegenwoordig meer geneigd vanuit ons diepere zelf, vanuit onze innerlijke spiritualiteit te denken, terwijl vroeger veel meer via een gelovig omweggetje, vanuit God werd gedacht. Tegenwoordig komt alles uit je diepste, ware, of echte “zelf”, ten minste dat hoop je dan maar. Vroeger kwam alles uit God, en dat moest je evenzeer maar hopen (of vrezen, natuurlijk). De overeenkomst is denk ik dat de bron waaruit de passie of roeping opwelt toch grotendeels buiten jouw eigen keuzegebied ligt. Een echte passie hebben: dat komt wel uit je diepste zelf, maar tegelijk is het iets onweerstaanbaars. Als je er mee behept bent, dan geef je je er volkomen aan over. Je wilt niet anders, en tegelijk zeg ik: Je kunt ook niet anders. Net als met die ouderwetse roeping. Mijn eigen antwoord op de “roeping-vraag” was altijd dat ik theologie had gekozen om later “met geloof en met mensen bezig te zijn”. Met mensen en met vertrouwen. En dat is ook nog steeds mijn passie.
Hartelijke Groet, ds. Fokko F. Omta