Super orkaan – Heer ontferm u

Zojuist (zondagavond, 10/11) zag ik op het journaal de verwoesting op de Philippijnen door een superorkaan. Enkele weken hadden wij hier ook storm met windstoten met een snelheid van wel 150 km per uur. Ik kwam die dag langs de Noordzeedijk bij Petten. Er vlogen schuimvlokken over het land. Dat was te mooi om niet even omhoog te klimmen. Alsjeblieft!. De Noordzee was één schuimende, brullende massa. Je moest echt oppassen en je goed ergens aan vasthouden om niet weggeblazen te worden. Heel indrukwekkend. Maar als ik nu hoor dat er in de Philippijnen een windkracht was van meer dan het dubbele, dan lopen de rillingen over m’n rug. Windsnelheden van 350 km per uur. De mensen daar moeten wel de ervaring hebben gehad alsof de wereld echt zou vergaan. En vele dui-zenden mensen zijn letterlijk vergaan. Wat een ellende. En wat wonen wij toch eigenlijk op een onge-lofelijk beschermd, veilig stukje aarde. We leven grotendeels onder de zeespiegel. Dat is om te beginnen een achterstand. Je moet je verdedigen tegen het water. Dat hebben we in Nederland gedaan, zeker sinds de Zeeland overstroming van 1953. Maar nu is de achterstand van toen in feite een voorsprong. De waterhuishouding is zo goed geregeld dat we per saldo veiliger leven dan mensen die weliswaar boven de zeespiegel wonen, maar zonder zelf-gecreëerde bescherming van b.v. dijken. Aardbevingen, vulkanisme, cyclonen: het is, als we Loppersum en Slochteren buiten beschouwing laten, allemaal één grote ver-van-ons-bed-show. Ik neem aan dat giro 555 van de Samenwerkende Hulp organisaties binnenkort wel hulp zal vragen voor de getroffenen in het verre Oosten. Het land waar de zon opkomt, de Orient, waar de zon nu even niet zo vrolijk schijnt. Misschien wel niet toevallig dat men juist daar, b.v. via het Boeddhisme zoveel waarde hecht aan “onthechting”, non-attachment. Dat is bijna een noodzakelijke levens-strategie om te midden van zoveel tegenslag en natuurgeweld overeind te blijven. Bidden wij hen kracht toe. En wie wat over heeft … denk aan 555.
Hartelijke groeten, ds. Fokko F. Omta