Twee maal: beloonde trouw

5 mei 2015 door

Sledehond Kimnik gered
Over het grote wereldnieuws hoef ik niet te schrijven, dat kent u zelf wel. Maar te midden daarvan werd ik getroffen door één ondergeschikt puntje van een nieuwsfeit dat zelf ook nog niet eens de voorpagina’s haalde. Twee Nederlandse poolonderzoekers, Philip de Roo en Marc Cornelissen zijn omgekomen tijdens metingen van de IJslaag in het Noordpoolgebied. Ze zijn waarschijnlijk door het ijs gezakt, wat wel heel erg wrang is voor deze twee helden. Want het was nu juist hun missie en passie om het steeds dunner worden van de ijskap aan te tonen, de wereld te waarschuwen. Een eerste reddingsactie per helicopter vanuit Canada, vorige week, maakte duidelijk dat de slede met uitrusting en meetapparatuur nog op het ijs stond; met de sledehond, een syberische Husky, er nog voor. Maar van de twee mannen liep een onheilspellend spoor richting een wak. De helikopter kon niet landen en de zoekactie werd gestaakt. Vreselijk natuurlijk voor die twee gedreven onderzoekers, en voor hun familie en geliefden.
Maar toch dwaalden mijn eigen gedachten onwillekeurig naar die hond. Die zat waarschijnlijk gewoon ingespannen, dus kon geen kant op, zou een jammerlijke uitputtings- en hongerdood tegemoet gaan.
Nee, hoor, zo berichtte vandaag (4 mei) het journaal. De Canadese autoriteiten zijn er in geslaagd om sledehond Kimnik te redden. Uit het bericht maak ik op dat de hond toch niet vast zat. In tegendeel, ondanks honger en beginnende uitputting was het dier heel trouw op z’n plek gebleven, om de plaats van de ramp te bewaken tegen ijsberen. Ik weet het, in het totale aanbod van wereldnieuws stelt dit helemaal niets voor. Maar toch geeft dit kleine feit mij een dubbel goed gevoel. Niet alleen vind ik dat simpele voorbeeld van trouw heel bemoedigend. Maar ook dat deze trouw met redding is beloond.

Moederdag en het verhaal van Rizpa
Komende zondag is het moederdag. En we lezen het verhaal van een moeder, Rizpa uit het Oude Testament. Het is een verhaal waaraan gruweldaden en geweld is voorafgegaan. Zoals we in de afgelopen week vele aangrijpende verhalen konden zien en horen over de Nazi’s in de Tweede Wereldoorlog. Twee zonen van Rizpa zijn om het leven gebracht, maar de laatste eer in de vorm van een ordentelijke begrafenis wordt hen onthouden. Rizpa accepteert dat niet. Als een soort dwaze moeder houdt zij maandenlang de wacht bij de lichamen van haar zonen. Ze eist dat ze postuum barmhartigheid ontvangen en tenminste begraven mogen worden. Ook haar trouw wordt beloond.
Hartelijke groet, ds. Fokko F. Omta.