Tweemaal bergrede: wordt actief! Of doe maar liever niet!

In het eerste deel van de bijbel spreekt Mozes namens het volk met God. Dit vindt plaats bovenop een berg, omringt door donkere wolken, flitsen van bliksem en dreigende donder. Mozes ontvangt de tien woorden of tien geboden. Hierin wordt het volk vooral opgeroepen om verwerpelijk gedrag na te laten, te stoppen met kwade praktijken: gij zult niet doden, gij zult niet stelen, gij zult niet kwaad van anderen spreken enz.
In het tweede deel van de bijbel, in het evangelie van Mattheus, is het Jezus die ook spreekt vanaf een “berg”. In plaats van tien ge- en ver-boden, spreekt Jezus de mensen aan op dat, waarin ze goed zijn of goed doen. Zalig degenen die bescheiden zijn, zachtmoe-dig, barmhartig of zuiver van hart.
Dit brengt mij tot de vraag: waar zou de wereld het meest van opknappen of het sterkst door verbeteren? Zou dat zijn wanneer wij stoppen met kwade zaken? Of zou de wereld meer verbeteren wanneer wij meer van het goede daadwerkelijk zouden gaan doen. Dus: wat heeft meer effect: stop-pen met fouten? Of: intensiveren van goede dingen? passief worden en niets doen? Of een actieve wereld-verbeteraar worden?
In de jaren ’80 van de vorige eeuw werden we vooral opgeroepen om actief te worden en de wereld te verbeteren. Velen geloofden daarin, in menselijke actie ten behoeve van een maakbare wereld. Maar als je vandaag kijkt naar b.v. Syrië. Daar zijn vele groepen heel actief, maar het land wordt er niet echt beter van. Het paradijs zou daar bij wijze van spreken al aanbreken, wanneer iedereen simpelweg op zou houden met vechten. Activiteit of passiviteit. Wat is het beste? Zondag ga ik hier verder op voortborduren.
Hartelijke groeten, ds. Fokko F. Omta